Eenmaal gearriveerd in Hong Kong, hebben we nog een paar uurtjes over voordat de dag is afgelopen. Op aanraden van een vriendelijke hotelmedewerker begeven we ons naar 'Temple Street' om onszelf direct onder te dompelen in het leven in Hong Kong. De allereerste impressie: DRUK! Vergeleken met Nieuw-Zeeland is dit even een cultuurshock. Rustig op de stoep lopen is er niet bij, we laten ons eerder meevoeren door hordes Chinezen. Voordeel is dat we hier boven de meeste mensen uitsteken en het geheel dus aardig goed kunnen overzien. Aan Temple Street zijn talloze restaurantjes gevestigd. Kris kras door elkaar staan tafels en krukjes op straat. We krijgen een plekje toegewezen en de serveerster overhandigt ons een menukaart met plaatjes. We wijzen aan wat er enigszins veilig uitziet, bestellen een Chinees biertje en het duurt niet lang voordat we heerlijk eten geserveerd krijgen. Hierna nemen we de metro richting de "Ladies Market", een enorm drukke avondmarkt midden op straat. Ook wordt er overal volop gefeest. Op straat wordt met volle overtuiging opgetreden door een bonte verzameling artiesten, de één zingt nog valser dan de ander, met op de achtergrond karaokebanden. Als hoogtepunt van de avond zien we het optreden van een bejaarde Chinees: elke vijf minuten neemt hij een flinke aanloop, waarna hij elegant door een hoepel heen duikt (daarachter ligt dan een flinke stapel kussens). Dit is overigens niet de enige bejaarde Chinees die we zien: overal (ook in Nieuw-Zeeland) zien we Chinese families die hun stokoude verwanten mee op sleeptouw nemen. In een rolstoel, onder dekens, bovenop een berg of middenin de stad: het maakt allemaal niet uit, maar thuisblijven is kennelijk geen optie.
De volgende ochtend staan we op tijd op. We verblijven op de 20ste verdieping van het hotel, desondanks valt het uitzicht tegen. Een dikke deken van smog bedekt de hele stad, een iets minder fraai gezicht. Na nader Internet-onderzoek door ons blijkt de smog vandaag ongeveer 8 keer het toegestane maximum van de wereldgezondheidsorganisatie tebedragen. We gaan er toch op uit en nemen de metro naar de rand van de stad, om daar over te stappen naar de kabelbaan die ons naar het grote Boeddhabeeld zal brengen. Vlakbij een boeddhistisch klooster is hier, bovenop een berg, een enorm beeld neergezet. We brengen ongeveer twintig minuten bungelend door, in een cabine aan een kabel boven de heuvels van de stad. Ons uitzicht is dus enigszins mistig, maar dat mag de pret niet drukken. Zodra we aankomen maken we eerst nog een kleine wandeling door het dorpje op de berg. Koeien zijn heilig voor de monniken die hier wonen. Her en der lopen dus koeien rond, tussen de marktkraampjes en restaurants. Ze vinden het prima als je ze even van dichtbij komt bekijken en vinden het zelf ook erg interessant om te besnuffelen of je misschien nog iets te eten hebt in je tas. Wel staan er meerdere waarschuwingsborden waarop wordt vermeld dat je geen pogingen mag doen om de koeien te berijden (mocht dat idee in je opkomen). We beklimmen de grote trap naar het enorme Boeddhabeeld en staan een tijdje bewonderend te kijken. Daarna brengen we ook een bezoekje aan het klooster, we zien "de hal met tienduizend Boeddha's" en een groot plein waarop mensen wierook aansteken. Op de terugweg besluiten we in plaats van de kabelbaan de bus te nemen. Het wordt een avontuurlijk ritje. We zitten enigszins klem in de touringcar waar hier in China gemakkelijk 5 stoelen naast elkaar passen (in plaats van 4, wat wij gewend zijn). Met zoetsappige Chinese muziek op de achtergrond denderen we van de berg naar beneden. De chauffeur blijft maar gas geven, terwijl er af en toe een koe op het trottoir langs flitst. We houden onze adem in, maar komen heelhuids weer aan - en er sneuvelen ook geen koeien. Vervolgens nemen we nog een kijkje bij een muziekfestival in een park, vlakbij het hotel. We drinken een biertje in het gras (volgens Peter smaakt zijn keus naar natte krant) en luisteren naar Chinese muziek. Als het donker wordt begeven we ons even naar het hotel, om daarna een bekend Chinees restaurant in onze wijk op te zoeken. Meerdere jaren op rij heeft dit restaurant een Michelin-ster gewonnen. Op de laatste plek waar je zo'n restaurant zou verwachten, vinden we het: de derde verdieping van een winkelcentrum. We krijgen opnieuw een menukaart met plaatjes en een formulier waarop we onze bestelling kunnen aankruisen. We eten ons buikje rond voor weinig geld. Het is heerlijk!
Op onze tweede dag in Hong Kong hangen we volop de toerist uit. We beginnen de dag met een tochtje met de Star Ferry naar Hong Kong Island. Voor 25 Hong Kong dollar per persoon (= 30 eurocent) mogen we op de boot naar de overkant. Daarna maken we een "ritje" op de langste roltrap ter wereld (of technisch gezien: de grootste hoeveelheid opeenvolgende roltrappen na elkaar). We nemen de ouderwetse tram naar Victoria Peak, de hoogste berg van de stad en genieten daar van het uitzicht op de skyline (voor zover zichtbaar door de hardnekkige smog). We wandelen door Hong Kong Park en als afsluiter van onze reis gaan we in het grote reuzenrad aan de rand van de haven. Omdat het al donker is hebben we een spectaculair uitzicht op alle lichtjes. We zijn het erover eens dat we een geslaagde huwelijksreis achter de rug hebben. En nu zitten we op Hong Kong airport, netjes te wachten op onze nachtvlucht naar Amsterdam. Tot in Nederland!