Op eerste kerstdag schijnt de zon al een tijdje voordat wij onze ogen open doen. We staan rustig op en beginnen een ontbijtje klaar te maken. Er wordt aangeklopt: de eigenaren van het motel en hun zoon staan voor de deur. We krijgen een enthousiast "merry christmas" toegewenst en ook nog twee cakejes en , een doosje chocolade cadeau. Kei leuk! We zitten direct in de kerstsfeer. Buiten eten we ons ontbijt op, met als achtergrondgeluid the Sound of Music, die bij onze buren op het hoogste volume staat. Nog meer kerstsfeer! Omdat vandaag dus alles dicht is, kunnen we niet zoveel ondernemen en daar wijden we ons dan ook volledig aan: we lezen een boek, spelen wat spelletjes, maken hapjes voor onszelf en nemen 's middags een duik in het zwembad, waarna we rustig opdrogen in de zon. Als de dag ten einde loopt koken we en eten we een brownie als toetje, omdat het Kerstmis is.

Op tweede kerstdag staat er opnieuw een flinke autorit op het programma. We rijden van Motueka naar Westport (aan de Westkust van het Zuidereiland, om vervolgens langs de kust af te zakken naar Hokitika. We maken relatief weinig kilometers in veel tijd, doordat we vrijwel continu door bergachtig gebied rijden (met veel bochten waar de adviessnelheid 25 of 35 km/u is). Op veel plekken is er geen netwerk voor onze telefoon. Het landschap is prachtig en afwisselend (kust, bergen en palmbomen) met talloze uitzichtpunten.

We rijden een stukje om zodat we de kolonie zeeberen kunnen bewonderen die in het wild leven aan de kust vlakbij Westport. Dit blijkt een bijzonder goed tijdverdrijf: we aanschouwen duellen die gepaard gaan met luid geschreeuw, zonnende zeeberen en baby's die met hun moeder knuffelen. We stappen weer in de auto en rijden verder naar onze volgende stop op de route: de 'Pancake Rocks' in Paparoa National Park. Dit zijn een soort stenen 'pannenkoeken' van 30 miljoen jaar oude, over elkaar geschoven afzettingen (van kalk en klei). Het is een opvallend natuurfenomeen en we kijken onze ogen uit. We stappen weer in de auto voor het laatste stuk van onze reis van vandaag. Zoals al eerder, passeren we ook nu meerdere "one lane bridges": eenbaans-bruggetjes, waarbij je dus goed in de gaten moet houden of er tegenliggers in zicht zijn. Dit keer treffen we een extra bijzondere: een lange eenbaans-brug inclusief spoorrails. Het zicht valt een beetje tegen, maar voor zover we kunnen zien komt er geen trein én geen tegenliggers. Met enigszins ingehouden adem trotseren we de brug succesvol.
Daarna arriveren we al snel in Hokitika en vinden we ons hotel. We eten in het centrum van het stadje en duiken op tijd (eerst) ons bad en (daarna) ons bed in, morgen staan we weer vroeg op.