We worden wakker op onze eerste ochtend op de boerderij en krijgen van gastvrouw Sally een ontbijtje geserveerd. Ze vraagt ons vriendelijk of we misschien wat roerei lusten. Nou, graag! 10 minuten later krijgen we van een trots kijkende Sally half rauwe eieren op brood geserveerd. Tsja... Zo snel mogelijk werken we het dan toch maar naar binnen. Gelukkig is er ook nog brood met jam. We kijken naar buiten: het regent en is ongeveer 12 graden. Gehuld in een shirtje, vest en regenjas begeven we ons naar buiten om eerst een kijkje te nemen op het terrein. Lammetje Hillary vormde gisteren een uitzondering: de overige schapen hebben duidelijk geen zin om met ons te knuffelen en rennen telkens chagrijnig weg.
We stappen in de auto zonder vastomlijnde plannen voor de dag. Na een stukje rijden komen we het "Orokonui wildlife ecosanctuary" tegen. We besluiten naar binnen te gaan en zien dat er toevallig over 10 minuten een rondleiding door het park begint. We schrijven ons in en blijken de enigen te zijn. Dat betekent dat we een privétour krijgen door gids Sue, die ons enthousiast meeneemt. Op voorhand geeft ze aan dat we vandaag misschien weinig dieren zullen zien door het slechte en koude weer. Niets blijkt minder waar: we zien de Tuatara, een geelgestippelde "skink" en heel veel verschillende vogels: de bellbird, de Zuidereiland-kaka, de tui. Zelfs de takahe (inclusief twee jonkies) laat zich zien. De gehele takahe-populatie in Nieuw-Zeeland bestaat uit zo'n 300 exemplaren en met die in Zealandia erbij, kunnen we concluderen dat we dus al ongeveer 2 procent van alle takahe op aarde hebben gezien. Door al onze vragen en het enthousiasme van Sue, loopt de rondleiding flink uit. Ze vraagt zich nog even hardop af of Peter misschien werkt in het vakgebied, gezien al zijn vragen en opmerkingen over de planten en dieren. Nee, hij heeft gewoon een fascinatie voor vreemde feitjes. Aan het einde van de tour gaat de beleving van het park nog even wat verder: Sue stopt ons wat bladeren toe waar we op mogen kauwen. Dat doen we vol overgave, waarna we eindigen met een verdoofde tong. Blij roept Sue: "Ja! Deze plant werd door de Maori gebruikt als pijnstiller!" Dat weten we dan ook weer. Gelukkig is de verdoving maar tijdelijk van aard. We stappen weer in de auto en hebben ons inmiddels kunnen ontdoen van de regenjassen: voorzichtig komt het zonnetje tevoorschijn. Onze volgende bestemming zijn de Moeraki Boulders: grote stenen bollen op het strand. Dit zijn geen rotsen, maar bollen die zich in miljoenen jaren om een organische kern heen gevormd hebben (vergelijkbaar met parels). Het is een ingewikkeld verhaal, maar het ziet er vooral bijzonder uit. Hierna rijden we nog een stukje verder door richting het Noorden, naar Oamaru, waar we een nieuwe poging doen om een kolonie geeloogpinguïns te zien. Samen met een groep andere mensen staan we een tijd ingespannen naar het strand te staren. Ook vandaag blijven de pinguins echter verborgen. We eten in Oamaru en rijden weer terug naar de boerderij.

De volgende ochtend is het alweer tijd om onze reis te vervolgen, vandaag staat er een lange autorit op het programma. We beginnen de dag met een ontbijtje zonder ei en stappen in de auto. Via het binnenland rijden we de toeristische route richting Aoraki Mount Cook. We zien opnieuw prachtige landschappen, de Clyde Dam (een dam die met waterkracht voor een deel van de Nieuw-Zeelandse stroomvoorziening zorgt) en een aantal plekken waar (delen van) Lord Of The Rings-films zijn opgenomen. We eten de lekkerste worteltaart op aarde in Alexandra, de ‘hoofdstad’ van de regio (inwoneraantal: ongeveer 6000) en hebben de weg op grote stukken helemaal voor onszelf. Op het laatste stuk van onze route hebben we het mooiste uitzicht dat we deze hele vakantie ooit gezien hebben: we rijden richting Aoraki Mount Cook, met aan de rechterkant ‘lake Pukaki’, een turquoise gletsjermeer. Bij het bordje “Peter’s lookout” moeten we uiteraard nog even stoppen. We arriveren op het vakantiepark waar we twee nachten zullen verblijven en koken voor onszelf, waarna we ’s avonds nog even genieten van het briljante uitzicht op de bergen. Vandaag gaan we die nog wat beter bekijken. Nog twee dagen, dan vliegen we alweer naar Hong Kong.