In Wanaka beginnen we onze ochtend met een bezoek aan Puzzling World. Als twee blije kinderen doorkruisen we de ruimtes met allerlei optische illusies. De meeste lol hebben we in de kamer waar alles voor het oog recht lijkt, maar in werkelijkheid 15 graden helt. Dit is een nogal rare ervaring voor je hersenen en we worden er na vijf minuten ook een beetje misselijk van. Vervolgens is het tijd voor het levensgrote doolhof. Vooraan het doolhof staat op een bordje aangegeven dat het gemiddeld 30 tot 60 minuten kost om er uit te ontsnappen. We zouden onszelf niet zijn als we dit niet als een serieuze uitdaging zouden beschouwen, dus we zetten de timer op onze telefoon aan en betreden strijdvaardig het doolhof. Al snel weten we niet meer zo heel goed waar we zijn, maar precies 42 minuten later bereiken we enigszins oververhit de uitgang. Tenslotte blijken hier zelfs de wc's een leuke attractie te vormen (zie foto's). We stappen weer in de auto en zetten koers richting Te Anau. De weg die we rijden maakt onderdeel uit van de "Southern Scenic Route" van Nieuw-Zeeland. Opnieuw zien we veel prachtige vergezichten met bergen, meren, bloemen en (veel!) schapen onder een stralend zonnetje. Tegen het einde van de middag arriveren we bij ons motel in Te Anau. We hebben drukke dagen achter de rug, dus we vinden dat we voor onszelf de jacuzzi bij het motel mogen boeken. Daar stomen en badderen we een heerlijk ontspannen uurtje in. Vervolgens gaan we voor een zelfbereid avondmaal dat we opeten in het avondzonnetje.

De volgende dag staat een boottocht op de Milford Sound, de bekendste fjord in de regio, op onze planning. Het stadje waar we verblijven, Te Anau, is de plaats die het dichtst bij Milford Sound ligt: 120 kilometer verderop. We moeten dus eerst de enige weg afleggen die er naartoe leidt, de Milford Road. Gelukkig staat deze weg op de lijst van werelderfgoed en kunnen we dus onze ogen uitkijken. Langs de hele route is geen telefoonnetwerk of tankstation, maar wel zijn er imposante bergpanorama's, paarse bloemenzeeën, mooie bossen en spiegelende meren. Aan het einde van de weg treffen we het hoogste gebergte van Fiordland: de Darran Mountains, met een hoogte van ruim 2700 meter. Onderin de rotswand zit een klein gaatje: de Homer Tunnel (1,3 kilometer) waar we doorheen zullen moeten om onze bestemming te kunnen bereiken. Onze reisgids zegt over de tunnel: "Hij is niet verlicht en hij lekt. Wie in Europa zijn reisroute uitstippelt aan de hand van de uitkomsten van veiligheidstests in tunnels, is hier aan het verkeerde adres." Juist. We slikken even en rijden dan toch maar de rotswand in. Gelukkig duurt het niet erg lang voordat we weer licht zien verschijnen aan de andere kant. We zijn snel bij Milford Sound en stappen op de boot. De twee uur durende tocht door de fjord is prachtig. Één van de gidsen vertelt dat we geluk hebben met het weer. Heel vaak is het hier regenachtig en grijs, maar vandaag schijnt de zon en is de lucht grotendeels blauw. Dat zorgt voor talloze fotomomenten en magnifieke vergezichten. Op het dek waait het enorm, we moeten onze zonnebrillen/pet/telefoons goed vasthouden om te voorkomen dat ze in het water belanden. Als een medepassagier op een onbewaakt moment toch zijn pet ziet wegvliegen, wordt deze even later vakkundig door de bemanning opgevist. Afsluiter van de boottocht is een klein bochtje langs de 155 meter hoge Sterling Falls. De kapitein waarschuwt: iedereen die buiten op het dek staat, wordt nat! Peter neemt het niet al te serieus en denkt dat het wel mee zal vallen (Marianne staat inmiddels al half binnen en krijgt nog van hem te horen dat ze zich niet zo moet aanstellen). 20 seconden later heeft hij de tweede douche van de dag te pakken: helemaal doorweekt. Nu komt de flinke wind wel even goed uit. We meren weer aan en zoeken de auto op, om opnieuw de Homer Tunnel en de rest van de weg te trotseren.Weer terug in Te Anau eten we in het centrum, waarna we weer naar het motel wandelen en daar in de tuin een tijdje kletsen met een paar Nieuw-Zeelanders die in Te Anau oud en nieuw komen vieren.Zo wordt het alweer snel bedtijd en vertrekken we vandaag richting Dunedin (spreek uit: dunNIEdun), aan de Zuidoost-kant van het Zuidereiland, om daar 2016 te gaan afsluiten.