We ontwaken in Glentanner Park Centre en hebben vanuit ons raam direct uitzicht op Mount Cook (en de rest van het gebergte). Aan de hemel is geen enkel wolkje te zien. Dat is fijn wakker worden! We ontbijten en maken ons klaar om richting Mount Cook Village te vertrekken. In dit geval betekent dit dat we zo veel mogelijk lagen kleding aantrekken. Vandaag gaan we een boottocht maken over het gletsjermeer van de Tasman Glacier en we zijn al door meerdere mensen gewaarschuwd dat het daar koud zal zijn. Gisteren gaven de weersvoorspellingen aan dat het ongeveer 5 graden wordt. Voor Marianne wordt het dus een panty onder een broek en alletwee trekken we een shirt, een dikke trui en een jas aan. We rijden de prachtige route naar het dorpje en melden ons bij de tour organisator. Daar moeten we eerst de gegevens van een familielid achterlaten, voor het geval dat we in het gletsjermeer terecht komen of een stuk ijsberg op ons hoofd krijgen. Na een kort ritje met de bus volgt een wandeling naar het gletsjermeer. Ondertussen beginnen we ons af te vragen hoe serieus we het weerbericht hadden moeten nemen, de temperatuur onder al die lagen kleding begint aardig op te lopen. Als we bij het meer aan komen, worden we allemaal in een reddingsvest gehesen - eerst ontdoen we ons dan toch maar van één laag kleding. Na een check of alle vesten goed zitten, mogen we aan boord bij gids Tom. Vol passie vertelt hij over de gletsjer en het enorme effect dat de klimaatverandering op de omgeving heeft. We varen over het meer en zien verschillende drijvende ijsbergen, afgebroken van de gletsjer. Het ijs dat we zien is sneeuw van ongeveer 600 jaar geleden. Vandaag hebben we geluk: we zien live een ijsberg in het water kantelen omdat er zojuist een stuk van is afgebroken. Tom geeft gas met onze boot en we zien diepblauw ijs naar het oppervlak drijven. Hij legt uit dat het niet lang zal duren voordat dit ijs wit wordt, omdat het nu minder onder druk staat. Wij zijn dus de eersten en ook één van de laatsten die het blauw van dit ijs zullen zien. Heel erg gaaf! We varen verder en Tom breekt wat stukken van een kleine ijsberg af, zodat we allemaal een stukje gletsjer kunnen proeven. Het is bevroren vóór de industriële revolutie, dus hartstikke schoon. Tenslotte varen we naar de rand van de gletsjer zelf, een indrukwekkend gezicht. In de tussentijd zitten we zwetend in de boot. Zodra we weer aan land zijn, ontdoen we ons van nog wat meer lagen kleding, het kwik is inmiddels opgelopen tot zo'n 22 graden in de zon (hoezo vijf?). We wandelen terug naar de parkeerplaats en worden door de bus terug gebracht naar de start. We besluiten nog wat langer in het park te blijven en maken een wandeling door het berglandschap naar Kea Point, waar we een magnifiek uitzicht hebben op Mount Sefton. Als bonus horen we plotseling het geluid van onweer: er is geen wolk te bekennen, maar er storten in de verte grote plakken sneeuw naar beneden vanaf de bergtoppen. Dat klinkt hetzelfde als donderwolken, was ons al voorspeld door gids Tom. 's Avonds eten we een hapje in het nabij gelegen Twizel en zitten we nog een tijdje buiten met een biertje en uitzicht op de (schijnbaar) mooiste sterrenhemel van Nieuw-Zeeland.
De volgende ochtend stappen we weer in de auto en typen we bestemming "Christchurch" in op de TomTom. We stappen in de auto en houden onze eerste stop bij Lake Tekapo. Dit meer is net zo turquoise blauw als Lake Pukaki. We drinken koffie met iets lekkers en brengen een bezoekje aan het kerkje "van de goede herder". In plaats van een altaarbeeld is er in dit piepkleine kerkje gekozen voor een groot raam in de achtergevel, met een panoramisch uitzicht op het meer en de bergen. Het is zo druk met mensen dat het onmogelijk is om een goede foto te krijgen, maar Google vooral even op "Church of the good shepherd". De rest van de route naar Christchurch is relatief saai, we rijden door veel platte weilanden (die kennen we wel!), er is weinig te zien. We geven dus gas en wachten geduldig totdat Christchurch dichterbij komt. Eenmaal daar aangekomen checken we in.
Het is alweer het einde van de middag, dus we begeven ons nog even naar het stadscentrum. Daar zien we nog heel duidelijk de gevolgen van de aardbeving van 2011. Een groot gedeelte van de stad bestaat uit bouwplaatsen, afgesloten gebouwen en hijskranen. Tegelijkertijd verrijzen er op verschillende plekken nieuwe, moderne gebouwen en borden met meerjarenplannen. Het is een indrukwekkend gezicht. We eten en duiken op tijd ons bed in. Om 03.15u gaat de wekker, om onze vlucht van 05.30u van Christchurch naar Auckland te kunnen halen. Enigszins slaperig halen we die. Vanuit het raampje zien we de zon opkomen. Daarna moeten we rennen om onze volgende vlucht naar Hong Kong te halen. En dan begint de ruim 11-uur durende reis weer, inclusief films, series, vliegtuigmaaltijden, veel turbulentie en een vliegtuig-wachtcirkel voordat we kunnen landen. Maar we zijn er, inmiddels ingecheckt en wel. Vandaag is er niet heel veel tijd en energie meer over, maar morgen en overmorgen gaan we de stad uitgebreid verkennen.