Op de laatste dag van 2016 gaat de wekker op tijd. We stappen in de auto en zetten eerst koers richting het zuiden van het Zuidereiland. We hebben geen tijd om dit hele gebied (the Catlins) te zien en moeten dus met pijn in ons hart veel overslaan, maar we rijden vandaag wel naar Nugget Point. Dit is een steile landpunt aan de oceaan, met een eenzaam vuurtorentje dat ruim 100 meter boven het water uittorent. Het regent en het waait hard, dus met onze regenjassen stevig dicht geknoopt leggen we het wandelpad naar het uitzichtpunt af. Het is een indrukwekkend gezicht. Hierna nemen we nog even een kijkje bij het vlakbij gelegen strand. Elke middag rond 15.00u komt hier een zeldzame kolonie geeloogpinguïns aan land. Op het moment dat wij er zijn is het ongeveer 13.00u, dus wij fantaseren ze er maar bij. Vervolgens rijden we door naar Dunedin. We checken in bij ons hotel, frissen ons op en lopen de stad in. We eten bij een gezellige pub waar livemuziek gespeeld wordt en daarna begeven we ons naar het Octagon: het centrale plein in de stad, waar een groot Oud & Nieuw-evenement gaande is. We bestellen een biertje achter het hek bij een van de kroegen: er geldt hier een streng alcoholverbod op straat. Er mag wel gedronken worden, maar dus alleen als je met je glas achter het hek blijft. Er is veel beveiliging die nauwlettend in de gaten houdt of de regels worden nageleefd. We raken aan de praat met een groepje Nieuw-Zeelanders die hier in Dunedin wonen. Het duurt niet lang voordat het bijna twaalf uur is en er wordt op het plein gezamenlijk afgeteld. Om precies 12 uur gaat er een enorm kanon af en wordt er (gezien de Schotse achtergrond van de stad) op een doedelzak een typisch Schots lied gespeeld: “Auld Lang Syne”. De melodie hiervan is bij ons beter bekend als “Nederland, oh Nederland” en dit is dan ook de versie die wij luidkeels meezingen. Vervolgens is er een vuurwerkshow. Onze nieuwe Nieuw-Zeelandse vrienden willen ons graag meenemen naar een (volgens hen) gezellige pub, dus we laten ons overhalen en bevinden ons al snel op een gezellig feestje. We doen wat dansjes en drinken wat biertjes.

Op 1 januari kost het ons wat moeite om onze ogen open te doen. Buiten schijnt de zon en uiteindelijk krijgen we onszelf zover om de deur uit te gaan voor een rustig, laat ontbijt. Daarna wandelen we door de stad. Winkelen zit er vandaag niet in, op 1 januari zijn vrijwel alle winkels gesloten. Dunedin was in de 19^de eeuw de rijkste stad van het land: er werd vlakbij goud gewonnen en Dunedin lag aan de dichtstbijzijnde haven. Deze rijkdom is terug te zien in alle chique gebouwen. We bekijken het stadhuis, de kathedraal en het beroemde treinstation van Dunedin (dat ook wel wordt beschreven als het mooiste treinstation ter wereld). Ook brengen we nog een bezoekje aan het ‘Otago Settlers Museum’, waar we van alles leren over de eerste bevolking van Nieuw-Zeeland. ’s Avonds gaan we uit eten en we liggen op tijd weer in bed.

De volgende dag staat eerst een bezoekje aan Otago Peninsula op ons programma: het schiereiland van Dunedin. Het is maar twintig minuten rijden vanuit het stadscentrum en plotseling staan we midden in de natuur. We rijden eerst helemaal naar het uiterste puntje van het schiereiland, naar het Royal Albatross Centre. Nergens anders ter wereld leeft een kolonie albatrossen zo dicht bij de bewoonde wereld. We rijden weer verder richting een stukje strand, waar we wandelen tussen de zonnende zeeleeuwen en -honden die her en der verspreid liggen. Ze vallen soms nauwelijks op tussen de bruine rotsen. Volgens de waarschuwingsborden kunnen deze dieren heel chagrijnig worden wanneer je te dicht in hun buurt bent en kan het zomaar gebeuren dat je wordt toegebruld door een exemplaar waar je iets te dichtbij komt. Vandaag blijven ze allemaal heerlijk ontspannen. Op een andere plek op het schiereiland houden we een picknick, waarna we doorrijden naar de boerderij waar we twee nachten zullen verblijven. We worden hartelijk welkom geheten en krijgen onze kamer gewezen, met een prachtig uitzicht op het water. Direct mogen we ook kennis maken met Hillary het lammetje, die helaas geen moeder schaap meer heeft om voor hem (ja, Hillary is een hij) te zorgen. Dit betekent dat hij de fles krijgt en Marianne is vandaag de gelukkige. Hillary is gulzig en binnen een minuut is de fles tot op de bodem leeg. Wat een schatje! De dag is alweer bijna voorbij en we gaan een hapje eten en duiken het bed in. Vandaag gaan we vanuit de boerderij de omgeving verkennen en morgen rijden we weer het binnenland van het Zuidereiland in.

P.S. Ook hier werkt het internet maar moeizaam mee, dus foto’s gaan niet lukken. Die volgen later!